اتیسم میان دن و دیگران جدایی انداخته بود، هنر راهی جدید برای تعامل با جهان اطراف بر روی او گشود .
درباره دن کاپو
دن در ده ماهگی تشخیص صرع و در پنج سالگی تشخیص اوتیسم گرفت. سفر او از آن به بعد،هر چیزی بوده غیر از آن چیزی که انتظار میرفت. چه خوب، چه بد و چه هر چیزی بین این دو.
دن تحصیلاتش را در هِرموسا بیچِ کالیفرنیا آغاز کرد، اما شغل پدرش در حوزه فیلم باعث شد خانواده کاپو به سراسر دنیا سفر کنند و دن در کلاسهای مختلفی در هاوایی، استرالیا، نیوزیلند و آفریقای جنوبی شرکت کند. دن نه تنها در معرض فرهنگهای مختلف قرار گرفت، بلکه اشتیاق به سفر کردن، عشق به همه آدمها، و یک حس شوخ طبعی بی پرده و تمایلی سرسختانه برای مستقل بودن در او رشد کرد. گرچه دن به خاطر شرایطش راه پر پیچ و خم و ناهمواری را برای رسیدن به جایی که میخواست پیش رو داشت.
در مواجهه با حملات بی شمار صرع، مراجعات متعدد به بیمارستان، و چالشهای دارو درمانی،کریستا کاپو، مادر دن، سرسختانه در پی فراهم آوردن شرایطی بود که دن بتواند تا حد امکان زندگی نرمالی داشته باشد. او این فرصت را برای دن ایجاد کرد که بتواند خود را بشناسد و علائقش را کشف کند.
یک استعداد ذاتی
اولین نقاشی دن در سن 16 سالگی، با فاصله کوتاهی بعد از مرگ مادربزرگش، که او هم نقاش با استعدادی بود، اتفاق افتاد. در آن زمان، دن با کمک معلم سرخانه اش آماندا، در حال مطالعه "تاریخ هنر" و "استادان بزرگ" بود. دن خیلی ساده تصمیم گرفت که یک قلم مو بردارد و برداشت خود از سلف پرتره ی ماتیس را نقاشی کند.
نتایج شگفت آور بودند. با هر ضربه قلم مو، او با فکر و بدون دخالت کس دیگر، رنگهای روشن و سایه های تاریک رو انتخاب میکرد. یک استعداد غیر قابل توضیح که حتی سختگیرترین منتقدان هنری را هم شگفت زده کرد.
در حال حاضر دن یک مجموعه برای خود دارد و در نمایشگاه های هنری زیادی شرکت کرده و مورد توجه رسانه های هنری قرار گرفته است. او همگام با رشد استعدادش به خلق شاهکارهای خود ادامه می دهد.
هنر و اوتیسم
جایی که اوتیسم میان دن و دیگران جدایی انداخته بود، هنرش راه جدیدی را برای ارتباط با جهان باز کرد. هنر دن به یک بیان ذاتی از تمایل او برای ارتباط با مردم تبدیل شد. این را میتوان در رنگهای روشن و زنده ی نقاشیهای دن و هر ضربه قلم موی جسورانه ی او دید. مقصود او روشن است: خلق هویت فردی از دریچه نگاه خود.
دن قلبا عاشق این است که از طریق هنرش آدمها را خوشحال کند. عاشق دیدن برق چشمان آنها هنگامی که به خاطر نقاشی شخصیت مورد علاقه و احترامشان قدردانی می کنند. حتی عاشق حرکت ساده رنگها روی بوم.
هنر دن افراد زیادی را تحت تاثیر قرار داده، اما او زمانی که با موضوع نقاشی خود ارتباط برقرار میکند، از همیشه خوشحالتر است. فرقی نمی کند که یک دوست خانوادگی باشد یا یک سلبریتی، هر دو به یک اندازه او را هیجان زده میکنند؛ يك لذت ناب.
دن کاپو، حقیقی ترین شکل یک هنرمند است. رها از خود انتقادی و خود سرزنشگری، یا خود سانسوری از روی شک و تردید، غرق در لذت؛ او هر چه را حس میکند، می بیند، و دوست دارد نقاشی میکند.
آینده
دن وقتهایی که نقاشی نمی کند، از خرید کردن، باغبانی، پرسه زدن، ملاقات با آدمهای جدید و تجربه استقلال به سبک خود لذت می برد.
او به یافتن الهام در مکانهای جدید، و رشد تدریجی در سفرش به سوی خلق یک آینده خود ساخته به عنوان یک هنرمند ادامه می دهد.
مترجم : مهری هنر دوست
منابع مطلب