باب نس عکاس حرفه ای است که در سال 1987  یک تصادف رانندگی باعث شد. که او فلج شود  او در حال حاضر فقط قادر است که به سختی دستان خود را حرکت دهد به همین دلیل فشار دادن دکمه ی دوربین و چرخاندن آن برای نس دشوار است.  نس برای عکاسی مهم ترین چیز را چشم هایش میداند  و برای عکاسی بر روی دید و چشم هایش تمرکز میکند . نس به خاطر محدودیت های حرکتی به کمک دوستش به فکر تولید ابزارهای مختلف افتادن که در این مسیر به نس کمک کند تا راحت تر عکاسی کند.
  نس قبل از تصادف در رشته ی فیلم سازی تحصیل کرده بود و با توجه به علاقه ای که به این رشته داشت بعد از تصادف هم دوست داشت که بتواند به تنهایی بیرون بیاید و به فیلم برداری و عکاسی بپردازد ولی این کار تقریبا برای او دشوار بود به همین دلیل مجبور شد که راهی برای استفاده از دوربین خود بدون نیاز  به استفاده از دست پیدا کند . اما آن راه حل چه بود؟ 
نس از یک پوست کن سیب زمینی استفاده کرد ! با برداشتن تیغه ی پوست کن و قرار دادن یک پیچ در وسط آن و اتصال یک پیچ به پایین دوربین برای دوربین خود یک نگه دارنده درست کرد این وسیله به او کمک کرد که دوربین را برای گرفتن عکس ثابت نگه دارد اما برای ضبط ویدیو کارآمد نبود دوست نس یک دوربین canon 5D را به برنامه ی canon camera connect متصل کرد که به نس امکان کنترل و نوردهی و فوکوس را میداد نس میگوید: " وقتی که توانستم فوکوس را روی دوربیم کنترل کنم از خوش حالی به زمین افتادم و این فوق العاده ترین حس برای من بود."
یکی دیگر از دوستان نس یک مونوپاد برای او درست کرد که به صندلی چرخ دار او وصل میشود و دوربین را برای او ثابت نگه میدارد.
وقتی که نس در شرکت فیلم سازی استخدام شد در جشواره ای با دانشجویان مخترع آشنا شد دانشجویان که تحت تاثیر عکس های نس قرار گرفته بودند از نس پرسیدند که چه وسیله ای لازم دارد که برایش درست کنند نس گفت یک پایه ای میخواهم که  بدون داشتن لرزش دوربین را جلوی بدنم  نگه دارد دانشجویان با استفاده از پایه ی چراغ مطالعه طی 12 ساعت وسیله را برای نس ساختند. 
او از تمام افراد و وسایلی که به او آزادی عمل در کار با دوربین را دادند بسیار سپاسگذار است و میگوید: "دیگر لازم نیست هر لحظه از دوستانم برای استفاده از دوربین و کارهایم کمک بخواهم هر وقت بخواهم میتوانم دوربینم را بردارم و آزادانه عکاسی کنم و لذت ببرم".

گردآوری و ترجمه : لادن باره