چکیده :
بایگانی عکسهای دورهی قاجار، یکی از بزرگترین گنجینه های تصویری تاریخ ایران اســت. ا گر این بایگانی را همچون یک فضای بصری متصور شویم، میتوان چیستی و چگونگی آن را مورد تحلیل انتقادی قرار داد و ا گر نام دیدمان را به کلیت این فضای بصری اطالق کنیم، میتوان پرســید چه دیدمانی، چرا و چگونه در دورهی ناصری صورتبندی شــده و این دیدمان چه کارکردی میتوانســت در گذشــته داشــته و یا حتی در ادوار بعدی میتواند داشــته باشــد؟ چنین موضعی در قبال تاریخ عکاسی ایران، میتواند فصلی آغازین و مطالعهای بنیادین در این حیطه باشد؛ امری که در تحقیقات انجام شده کم و بیش مورد غفلت قرار گرفته است. تبارشناسی به عنوان یک نظریه-روش تاریخی، راهگشای مناسبی برای این نوشتار خواهد بود. هــدف، ارائــهی تحلیلــی کیفی از تاریخ عکاســی ایران از بدو ورود دوربین عکاســی به این ســرزمین، در دورهی ناصری اســت. آنچه که نگارندگان در این مجال موجه میســازند، این مهم اســت که دیدمان عکاســی در دورهی ناصری به شکلی سیاسی، البته با توجه به مفهوم ســنتی سیاســت، صورتبندی شده اســت. البته در این میان نباید دیدمان سیاسی-اریانتالیستی را هم از نظر دور داشت؛ موردی که میتواند کارکرد سیاسی، اجتماعی و فرهنگی خود را به نحوی حتی تا به ا کنون حفظ کند.
نویسندگان:
حسن زین الصالحین 1
نعمت‌الله فاضلی 2
1 مطالعات عالی هنر، پردیس هنرهای زیبا، دانشگاه تهران، تهران، ایران
2 پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی 10.22059/JFAVA.2019.272206.666112
برای دریافت اصل مقاله اینجا را کلیک کنید
دیدگاه ها
شما می توانید در مورد این مطلب نظر دهید